DMC Guide : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 470 / 14

2. ในส่วนต้นของฉบับภาษาโบราณที่กล่าวถึงคำสอนที่ประกอบด้วยทาง 7 สายหลักนั้น มาจากเนื้อหาแล้ว นำจะเป็น 7 ขั้นตอนมากกว่า ซึ่งหากดำเนินไปตามลำดับนั้นจะถือว่าตรงกันกับหลักการของวิชาชาธรรมกายไดอย่างน้อยใน 4

บทความนี้พูดถึงคำสอนในฉบับภาษาโบราณที่มีการเชื่อมโยงการเข้าถึงทางสายหลัก 7 ขั้นตอนกับวิชาชาธรรมกาย โดยเน้นว่าการเข้าถึงธรรมกายมีความสัมพันธ์กับการเข้าถึงพระนิพพาน ผ่านการปฏิบัติที่ตรงตามลำดับในขั้นตอน

หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พบที่บามียัน ประเทศอัฟกานิสถาน ส่วนที่จารึกในภาษาคณะรัฐเป็นฉบับเล็กๆ ซึ่งหนึ่ง มีอายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ 8-10 ซึ่งมัตสยะ (Kazunobu Matsuda) ระบุว่ามีเ

บทความนี้กล่าวถึงหลักฐานธรรมชาติที่พบในคัมภีร์พุทธโบราณโดยเฉพาะที่บามียัน ประเทศอัฟกานิสถาน ซึ่งมีการจารึกในภาษาคณะรัฐและสันสกฤต โดยพบว่าเนื้อหาเกี่ยวข้องกับบทที่ 9 ของโพธิสัตว์ปิฎกและมีอายุในช่วงกลาง

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ด้วยความถือกฎต่อสัตว์โลก พระผู้นำโดยวิเศษ จักทรงนำเหล่าสัตวหลายแสนชีวิตไปสู่คุณวิษณุแล้วจากนั้น จักทรงเสด็จเข้าสู่พระนิพพาน เนื่องความของคาถานี้มีความ

บทความนี้กล่าวถึงแนวคิดธรรมกายในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการพบความสำคัญของธรรมกายกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และการเชื่อมโยงระหว่างการสรรพสัตว์ไปสู่คุณวิษณุ รวมถึงกล่าวถึงความเข้าใจเรื่องธาตุแท้แห่งความเป็นพุท

หลายพระสูตรซึ่งอาจเรียกรวมกันว่าพุทธวจนรรมสายตาคตสะระ (Tathagatagarbha Literature) กล่าวถึงธรรมชาติของสรรพสัตว์ว่ามีศักยภาพในการตรัสรู้ เพราะธรรมชาติจริงแต่งนั้นมีความสะอาดบริสุทธิ์ แต่มักถูกหุ้มเคลือ

พระสูตรตาคตคตรซึ่งเขียนขึ้นในปลายพุทธศตวรรษที่ 7-8 กล่าวถึงธรรมชาติที่แท้จริงของสรรพสัตว์ว่ามีความบริสุทธิ์แท้ โดยถูกหุ้มด้วยกิเลส ตาคตคตรนี้สื่อว่า ไม่ว่าสัตว์มีการบังเกิดหรือไม่ ตาคตตาจะยังคงอยู่เสม

ฐานฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ จะเป็นขึ้นส่วนเล็กๆ ที่ขาดวุ่นและมีเนื้อความไม่สมบูรณ์ตาม แต่อย่างน้อย การค้นพบชิ้นส่วนคัมภีร์ก็เป็นพยานทางวัตถุที่บ่งบอกว่า พระสูตรนี้และ คำสอนในสายตกคร

คัมภีร์พุทธโบราณนี้แสดงให้เห็นถึงความเชื่อมโยงในหลักการของวิตชาชรรมภายผ่านการศึกษาเกี่ยวกับพระสูตรที่แพร่หลายในเอเชียกลางในพุทธศตวรรษที่ 12-14 โดยแสดงให้เห็นถึงธรรมภายในของสังขธาตุและสังขธรรม พร้อมกับ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ที่เป็นกายสูงสุด เป็นธรรมกาย เป็นกายแห่งสิ้นสุดที่เป็นกายสูงสุด รูปภายก็เป็นเช่นนั้น เหตุไฉนจึงกล่าวเช่นนั้น เพราะว่ารูปภาย [รูปกาย] เกิดจากกรรมที่ยังไม

บทความนี้สำรวจหลักธรรมในคัมภีร์พุทธโบราณเกี่ยวกับธรรมกาย โดยเน้นถึงความเป็นหนึ่งของธรรมภายในและคุณสมบัติที่สำคัญ เช่น ความเที่ยง ยั่งยืน ถาวร ซึ่งเกี่ยวข้องกับแนวคิดเรื่องนิพพาน การแสดงออกของธรรมกายใน

尼sangs rgyaS bsaM giyS mi khYab pa ste | de [P166a2] [D158b3] bzhin gshegs pa ni bsaM giyS mi khYab pa’o || 爾時央掘魔羅。復說偈言 佛身無筋骨 云何有舍利 如來離 舍利 勝方便身如來不思議 (T120:526c16-19) คำแปล: อังกฤษมิลายะได้กล่าวด้วยค

เนื้อหานี้กล่าวถึงการตีความธรรมกายซึ่งถือเป็นกายที่แท้จริงของพระตถาคต ที่ไม่ประกอบด้วยเลือดเนื้อ แต่กลับเป็นกุศโลบายที่สำคัญในการแสดงออกถึงพุทธะ การศึกษาเกี่ยวกับธรรมกายส่งผลกระทบต่อการเข้าใจว่า พระตถ

หลักฐานธรรมาภายในคัมภีร์ทุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ จะเห็นได้ว่า ข้อความที่บรรยายคุณของพระอริยสงฆ์สาวกในฉบับวิชาการ คณะภาษาจีน มีความคล้ายคลึงกันมากกับที่พบในพระไตรปิฎกบาลี เพียงแต่ ใช้ภาษาที่แตกต่างกันใ

ในบทความนี้นำเสนอการศึกษาเกี่ยวกับคุณของพระอริยสงฆ์สาวก ทั้ง 8 ระดับ ที่ถูกบรรยายในฉบับวิชาการที่สัมพันธ์กับพระไตรปิฎกบาลี โดยเฉพาะในเรื่องธรรมภายใน ซึ่งมีการแบ่งประเภทตามสภาพธรรมต่าง ๆ ภายในธรรม อ้าง

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ภาพที่ 13 แผนผังแสดงลำดับของดาวธรรมในแต่ละกาย อนึ่ง การแปลและตีความกลุ่มคำ “อู้-เฟิน-ฝ่า-เชิน” (五合法身) นี้เป็นไปได้หลายแบบ เพราะในภาษาจีน กลุ่มคำที่เรีย

บทความนี้นำเสนอการสำรวจหลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะการวิเคราะห์และตีความกลุ่มคำ “อู้-เฟิน-ฝ่า-เชิน” ซึ่งสามารถแปลได้หลายแบบในภาษาไทย รวมถึงการอภิปรายเกี่ยวกับรูปแบบและการเข้าใจของธรรมกายใ

5. พบความสอดคล้องอย่างมีเงื่อนไขตามการตีความเนื้อหาคัมภีร์ใน ประเด็นต่อไปนี้ 5.1. "ธรรม 5 การนำสู่ธรรมภายใน" พบในคัมภีร์เอโกตตราชมะ ภาษาจีน แปลโดยท่านโตตม สังเกตะ ราว พ.ศ. 940-941 (ค.ศ. 397-8) 5.2. "พ

เนื้อหานี้กล่าวถึงความสอดคล้องและความแตกต่างในการตีความคัมภีร์พุทธเกี่ยวกับธรรมภายใน โดยนำเสนอกรณีศึกษาจากคัมภีร์ต่าง ๆ เช่น เอโกตตราชมะ และโพธิสัตว์ปฏุกสูตร ที่มีการตีความที่หลากหลายและตีความอย่างลึก

สิ่งน่าปลื้มใจที่เห็นในฝัน ด้วยใจที่แน่แน่ ไม่วอกแวก เขาไม่พึงทำความรู้สึกเหมือนกำลังรับรู้สึกลมตัวตน แต่ให้ทำความรู้สึกเสมือนกำลังรับรู้ภาคที่ว่างเปล่า เมื่อใจดังนั้นเป็นการรับรู้ภาคที่ว่างเปล่าแล้ว

เนื้อหานี้นำเสนอวิธีการก้าวข้ามการรับรู้ที่ว่างเปล่าไปยังการเห็นพระพุทธองค์เมื่อใจเกิดสมาธิและตั้งมั่นในความตั้งใจ โดยอธิบายถึงผลของการมีสมาธิพร้อมด้วยอนุภาพของพระพุทธเจ้าและกำลังบุญ ซึ่งเป็นหนทางสู่ก

การปฏิบัติสมาธิธวกวนาที่พบบในพระสูตรมหายานในท้องถิ่นนี้เน้นการปล่อยวางเช่นเดียวกัน กล่าวคือ ส่วนใหญจะนำหลักการของสมาธิหรือ “อภาวะ” เข้ามาประกอบในธรรมปฏิบัติ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติไม่ติดข้องกับสิ่งที่เข้าถ

การปฏิบัติสมาธิธวกวนาที่พบในพระสูตรมหายานเน้นการปล่อยวางและการพัฒนาจิต โดยนำหลักการของสมาธิหรืออภาวะเข้ามาประกอบในธรรมปฏิบัติ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติไม่ติดข้องกับสิ่งที่เข้าถึง การพบแนวทางนี้ในคัมภีร์ที่เก

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ อาจกล่าวได้ว่าการระลึกถึงธรรมภายในอยู่เสมอๆนั้น เป็นแนวทางปฏิบัติที่ตรงกันของทั้งวิชชาธรรมภายและคำสอนในคาถาธรรมภาย อย่างไรก็ดี การระลึกถึงพระธรรมภายตามน

บทความนี้พูดถึงการระลึกถึงพระธรรมภายในและความสำคัญของการเจริญภาวนา เพื่อเข้าใจและสัมผัสกับพระพุทธเจ้าในตัวเรา การฝึกสมาธิที่ศูนย์กลางกายถือเป็นหนทางสำคัญในการเข้าถึงพระธรรม โดยมีการกล่าวถึงความเชื่อมโ

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโอวาท 1 ฉบับวิชาการ หย่อยกว่ากันของสัตว์ทั้งปวง เป็นฤทธิ์ที่จะยังประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับผู้ที่จะทรงส่งสอน นอกจากนี้ คาถาธรรมกายยังกล่าวถึงฤทธิ์เป็นเครื่องรู้แจ้งอีกหลายประก

หลักฐานธรรมกายในคัมภีร์พุทธโอวาทกล่าวถึงฤทธิ์ที่ช่วยให้ผู้เรียนรู้และเข้าใจในอริยสัจ 4 เช่น ทุกข์ สมุทัย นิรโร คาถาธรรมกายยังชี้ให้เห็นฤทธิ์ในสีลลักษณ์และปฏิจจสมุปบาท โดยรวมธรรมกายประกอบด้วยทั้งจักษุแ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พรหมภราดร 1 ฉบับวิชาการ พระสัททามิผล หายานั้นเป็นมรรคล ส่วนละเอียดนั้นเป็นผล พระอนาคามิผล พระอนาคามิผล พระอรหัตผล พระอรหัต ผล รวมเป็นพระอรัญบุคคล 8 จำพวก หายไป เป็นมรรคล ละเอีย

บทความนี้นำเสนอหลักฐานและคำสอนจากคัมภีร์พรหมภราดร เกี่ยวกับความสำคัญของอริยมรรคและอริยมผล ที่นำไปสู่การบรรลุวิมุตติในทางพระพุทธศาสนา นอกจากนี้ยังได้มีการกล่าวถึงธีมของอริยบุคคลและความสัมพันธ์ของสังโยช

ผลและวิมุตนี้นับว่าสอดคล้องกันกับคัมภีร์สายบาโลและสอดคล้องกันโดยหลักการกับวิชาชธรรมภายใน ส่วนคำแนะนำให้ผู้ปฏิบัติทรงถึงพระธรรมกายเนื่องๆ ก็ตรงกันกับพุทธรฐิติที่แสดงไว้ในพระบาลี และตรงกันกับหลักการของว

ผลและวิมุตนี้แสดงให้เห็นถึงความสอดคล้องกันของคัมภีร์สายบาโลกับวิชาธรรมภายใน โดยแนะนำให้ผู้ปฏิบัติทรงถึงพระธรรมกายตามพระบาลี ซึ่งมีอานิสงส์ในการรักษาโรคและปิดเป่าอันตราย และนำไปสู่ผลสำเร็จในชีวิต. นอกจ

สำหรับวิธีการเจริญพุทธราตินี้ พระไตรปิฎกและอรรถกถาท่านกล่าวไว้ อย่างน้อย 3 ลักษณะ ได้แก่ 1. การระลึกถึงพระพุทธคุณ ตามชัยที่แสดงไว้ในบทสรรเสริญพระพุทธเจ้า ว่า อติปิ โส ภควา ฯ เป็นต้น ซึ่งอาจใช้ในการปร

วิธีการเจริญพุทธรัตนานั้นประกอบไปด้วย 3 ลักษณะ ได้แก่ การระลึกถึงพระพุทธคุณ, การน้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นนิมิตในการเจริญภาวนา, และการเห็นสิ่งที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้าแล้วระลึกถึงพระองค์ โดยใช้คำสรรเสร

หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ พุทธเจ้า และพระอริยอื่นๆ ย่อมได้ถือว่า ข้ามเจ้าได้เห็นแล้ว ด้วยการเห็นอธรรมหมิใช่ด้วยเพียงเห็นรูปกาย54 ในข้อนั้นบทว่า ทัฐิรโห เม โส ภควา ความว่า หม mo

บทความนี้ศึกษาและวิเคราะห์หลักฐานธรรมภิายในคัมภีร์พุทธโบราณที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้และการเห็นพระธรรมกาย ด้วยการอ้างอิงไปยังบทบาทของพระพุทธเจ้าและการเจริญพุทธานุสรณ์ในพระไตรปิฎก ทบทวนแนวทางปฏิบัติที่ส

เป็นการกระทำในระดับครุภาวะ (มูลล. 12.9) คือความตั้งใจในการปฏิบัติอย่างยิ่งยวด แม้ว่ากรรมวิธีในการบูชาข้าวชีวิตในคัมภีร์มูลลักษณะนี้ จะมีลักษณะของการบูชามากกว่าจะเป็นการสอนเจริญกรรมฐานอย่างเต็มรูปแบบก็

เนื้อหานี้กล่าวถึงการกระทำในระดับครุภาวะและความตั้งใจในการปฏิบัติในคัมภีร์มูลลักษณะ ที่มีลักษณะของการบูชาข้าวชีวิตและสอดคล้องกับวิธีฝึกกรรมฐานในพระไตรปิฎก การปฏิบัติยังแนะนำการเจริญเมตตาและการระลึกถึง

หลักสูตร 11 ชั้น 3. ชั้นพระกายสุข 2 องค์ 4. ชั้นอานาปานสติธรรมมาน 8 องค์ 5. ชั้นพระพุทธคุณ 10 พระองค์ 6. ชั้นพระกสิณทั้ง 10 7. ชั้นพระอสุภ 10 องค์ 8. ชั้นพระอริยสงฆ์ 8 องค์ 9. ชั้นมงกุฏั

หลักสูตรนี้มีการสอนเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมทั้งหมด 11 และ 15 ชั้น รวมถึงการเรียนรู้เกี่ยวกับพระกายสุข 2 องค์, อานาปานมาน 8 องค์, พระพุทธคุณ 10 พระองค์ และองค์ประกอบสำคัญอื่น ๆ สำหรับนักปฏิบัติธรรม โดยเ